Τον μπαγλαμά του το γλυκό έπαιζε ο Μπάτης
σ’ ένα κουτούκι φτωχικό στην Κοκκινιά
κι ο Στράτος που ήτανε κι αυτός Μικρασιάτης
με το τραγούδι του γλεντούσε το ντουνιά.

Της προσφυγιάς κάθε καημός, κάθε ρημάδι
οι πονεμένοι ξέρουν μόνο να τον πουν
αυτοί που φύγανε διωγμένοι ένα βράδυ
αυτοί που είδαν στη φωτιά ό,τι αγαπούν.

Έπαιζε ο Τούντας του διωγμένου το μαράζι
κι ο Χατζηχρήστος τη Σμυρναίικη πενιά
κι όταν τραγούδαγε η Ρόζα η Εσκενάζυ
με το τραγούδι της μεθούσε το ντουνιά.