Τόσον θεσπεσίως ἦτο λαμπροτάτη ἡ ἡμέρα,
Καὶ τὸ σκότος τόσον μέγα καὶ βαθὺ τὸ ἐπελθόν.
Πλὴν ἀλλὰ ἠγέρθης πάλιν ἐν τῷ κόσμῳ ἐλευθέρα,
Καὶ ὁμοί’ ἀνθρώπου ὅστις τὰ ἐντάφι’ ἀπωθῶν
Σάβανα, εἰς τῶν γνωστῶν του φαίνεται τὴν συνοδίαν
Θάνατον ὑπολαβόντων τὴν μακρὰν λειποθυμίαν.