Πέρασε καιρός, τι θέλεις;
Τι γυρεύεις από κείνες τις στιγμές που φύγαν;
Κέρνα με καφέ αν θέλεις,
κάνουμε τσιγάρο κι άσε τις κουβέντες να `ν’ απλές,
λιγοστές,
όπως δυο φίλοι που βρεθήκαμε τυχαία.

Kι έχω τόσα να θυμάμαι από σένα:
χρόνια που τα ζήσαμε μαζί ένα ένα,
ώρες σιωπηλές και βράδια ερωτευμένα,
κι όλο με ρωτάς πού πήγανε χαμένα.

Πέρασε καιρός, τι θέλεις;
Τι ζητάς από τις στάχτες να μαζέψεις τώρα;
Κάνε μου παρέα αν θέλεις,
όχι όμως πολύ μην τύχει και λύγισω και σου πω
"σ’ αγαπώ",
κι ύστερα μόνη, τόσο μόνη πώς θα ζήσω;