Δούλη ἦτον ἡ πατρίς μου ἀλλ’ ἡ θέα της νὰ φέρῃ
Ἤρκει πάλιν εἰς τὰ στήθη καρποὺς δόξης θαυμαστοὺς,
Καὶ πολλοὶ ἐλευθερίαν ἦλθον ἀπὸ ξένα μέρη
Καὶ ἐθήλασαν πολλάκις εἰς τῆς δούλης τοὺς μαστούς.
Ἀλλοι δὲ τὰς συμφοράς της μέλψαντες ἀξίως μόνον,
Ἔσωσαν τὸ ὄνομά των ἐκ τῆς λήθης τῶν αἰώνων.