Ὦ δυσμορφότερον Χιμαίρας,
Ἀπατηλὸν, ποικίλον τέρας,
Ἥμισυ δράκων καὶ παρθένος,
Σφὶγξ ὀλεθρία, κακῶν Μούσα,
Αἰνίγματα θεσπιῳδοῦσα
Πικρὰ εἰς τῶν θνητῶν τὸ γένος·

Πολιτικὴν σὲ ὀνομάζει
Ὁ κόσμος ὅστις ἐκθειάζει
Μ’ εὔφημον στόμα τοὺς τυράννους,
Σὲ ἥτις πόλεις ἀνατρέπεις,
Κ’ εἰς ἐρημίαν τάφων δρέπεις
Τοὺς λαμπροτέρους σου στεφάνους.

Ὦ τυραννὶς κακουργοτάτη,
Τὸ ὅπλον σου εἶν’ ἡ ἀπάτη
Ὅπου δὲν ἐξαρκεῖ ἡ βία.
Καθὼς ἡ γραῦς τοῦ Ἀρχιλόχου
Διὰ χειρὸς κρατεῖς ἐνόχου
Ὕδωρ καὶ πῦρ, ἐχθρὰ στοιχεῖα!