Αυτός ο πάγος που αποδέχτηκα

όλο κι απλώνει

μέσα κι έξω.

Απ’ το γυμνό βουνό μου

πάνω από συνωστισμούς σωμάτων κι αισθημάτων

κερδίζοντας τα σύνολα που θέλησα

βλέποντας μόνο δάση.

Πάλι πεθαίνω για ένα δέντρο.

Ένα δέντρο… ένα πρόσωπο….

Και πια δεν ξέρω

αν διάλεξα τη μοναξιά

ή αν μου την επιβάλατε.

Καθώς απλώνει ο πάγος,

δεν καταδέχομαι

να ζητήσω τη βοήθειά σας.