Για το ψωμί, το δίκιο, την αλήθεια, ίσως και να μη
φτάνει μια ζωή,
μα τη ζωή μου την ένιωσα ζωή μες στον αγώνα αδέλφια.

Και για να μάθω να μιλώ όταν ο τρόμος τα στόματα
βουβαίνει
να μάθω ν'ανορθώνομαι όταν θεριεύει ο θάνατος
για να μπορώ τα ίδια τα λάθη μας ν'αντέχω
με πόσες αδυναμίες έπρεπε να κατανικήσω
με πόσες πρέπει κάθε στιγμή ν’ αντιπαλεύω…

Ομως μονάχα τούτη συγχωρέστε μου :
όταν κοπάζει ο θόρυβος και μένω μοναχός
μ'ένα μου αγαπημένο πρόσωπο
για την αγάπη του που ολόκληρος διψάω
δεν μπορώ ν'αγωνιστώ.
Αν την επιδιώξω τη χάνω.
Αν την διεκδικήσω τη σκοτώνω.
Αδέλφια μου συγχωρέστε με, μα η αγάπη
που πιο βαθιά γυρεύω
πρέπει να μου δοθεί μονάχη.