Αγάπης πόθοι,
γλυκό μαράζι,
που η νύχτα κλώθει
κι η μέρα σπάζει,

καιροί μου μάγοι
και καρδιοχτύπια,
μέθης πελάγη,
που φλόγες ήπια,

γέλια και πόνοι,
λαχτάρες, ρίγη,
νέκρα σας ζωνει,
νέκρα σας πνίγει...

Γέρνουν σαν κρίνοι
ξεψυχισμένοι...
Όνειρο; Σβήνει!
Αφρός; Πεθαίνει!

Σύννεφα, πάχνη!
Τρέμει ο διαβάτης.
Δροσιά τ’ αρπάχνει
στο φύσημά της…

Όλοι γλιστρούνε,
διαβάτη, πλάνε...
Μα πού'ναι; πού'ναι;
Αχ, πάνε, πάνε...