Μητσάκι μου, μου φαίνεται πως αδικείς το πνεύμα μου!
Δεν είμαι σπίρτο, φυσικά, σαν κάποιους από σας
- αλλ’ έχω, καθώς το `νιωσες, πιστεύω κι απ’ το γεύμα μου,
τίτλους λαμπρούς, οικόσημα, περγαμηνάς χρυσάς!
Πιστεύω να καμάρωσες τ’ αρχοντικό σερβίτσιο μου,
και το μικρό μου το λακέ με την οικοστολή.
Όταν υπάρχουν όλ’ αυτά και βρίσκεις και ψωλή,
το παραπάνω το μυαλό,τι να το κάνεις Μήτσο μου;...