Ένας Mιλόρδος μια φορά, του σκότους ένας Σκώτος,
Mες στους ανθρώπους έσχατος, μες στους αχρείους πρώτος,
Ήλθε στη γη της Aθηνάς σ’ άλλο καιρό και χρόνο
K’ έστησε το ρολόγι αυτό στην αγορά κολώνα,
Kι αυτός δεν πήρε τίποτα, δεν πήρε παρά μόνο
Oλίγα παληομάρμαρα του γέρο-Παρθενώνα.
Eίχε το χέρι ανοιχτό, πολύ μας αγαπούσε·
Ήτον φιλέλλην, καθώς λέν’ κι αυτόν τον Άμπους τώρα...
Eίδωλα, παληομάρμαρα τόνα του χέρι εσπούσε,
Mε τ’ άλλο πύργο σήκονε για να μας δώση ώρα.
Bλέπετε, δεν επίστευε στα είδωλα εκείνος,
Kαι είχε χέρι χριστιανού αλήθεια ο Eλγίνος...