Ὑψώσατε τὰ κύπελλα πλήρη ἀφροῦ καὶ μύρου·
προπίνω, τὴν καρδίαν μου εἰς ὄνειρα ἀφήνων,
δι’ ἄνδρα ὀρειχάλκινον, δι’ ἄνδρα ἐκ σιδήρου,
διὰ τοῦ ἔθνους τὸ παρὸν καὶ μέλλον· δι’ ἐκεῖνον!
Ἐκεῖνον· εἶνε περιττὸν νά εἴπω τ’ ὄνομά του.
-Ἡ κολυμβήθρα χάνεται ἐμπρὸς τοῦ ἀθανάτου.-