Ὅλοι ἐνύσταζον, ἀλλὰ κανεὶς δὲν ἐκοιμᾶτο·
καὶ μ’ ἐρωμένην τις λαλῶν πολλάκις ἐχασμᾶτο.
Χωρὶς ποτὲ νὰ προχωρῇ μονότονος ἑσπέρα,
μεγάλη, ἀτελεύτητος, ἀκίνητος ἡμέρα
κ’ ηὕχοντο πάντες μνήματος νὰ τοὺς καλύψῃ χῶμα·
ἔβλεπον παῦσιν εἰς αὐτό, ἀνακωχὴν ἡδεῖαν·
ὁ ἥλιος ἐκούραζε τὸ ἀνοικτόν των ὄμμα
κ’ ὑπέφερον ὡς οἱ τύφλοι· - ὁ ζῶν εἰς τὴν σκοτίαν,
ἂν ὀνομάζεται τυφλός, σκότους τυφλὸς καλεῖται
καὶ ὅστις βλέπει μόνον φῶς καὶ τῆς νυκτὸς στερεῖται...
Ἔπασχον πάντες εἶδός τι μικρᾶς ἀθανασίας·
τότε ἐγεννήθ’ ἡ Ἐριννὺς ἡ τῆς αὐτοκτονίας.
Τὴν ὕπαρξιν διέφευγον πολλοὶ αὐτοκτονοῦντες
κ’ οἱ πολυεύσπλαχνοι θεοὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἀλγοῦντες,
μάτην ἐζήτουν ἴασιν κατὰ τοιαύτης μοίρας
καὶ μὴ εὑρίσκοντες αὐτήν, ἐσταύρονον τὰς χεῖρας.