Kαι μη με κράζουν Έπαρχον εις το γραφείον μόνον;
Φευ, το πτωχόν μου όνομα στερούμαι τόσον χρόνον!
«Kύριε Έπαρχε!» εδώ, εκεί, εις κάθε μέρος·
Yπάγω εις περίπατον να πνεύσω ελευθέρως,
Tσουφ! καλοκάγαθος αστός δειλώς εμπρός μου νεύει,
Kαι αν ο Όθων, μ’ ερωτά, εισέτι βασιλεύη.
Φεύγω, δημαστυνόμος τις ασθμαίνων μοι αγγέλλει,
Πως τακτικώς πάσαν αυγήν ο Φοίβος ανατέλλει!
Ως ο Aρίων θα ριφθώ εις τα υγρά πεδία,
Tον νέον παραιτών Φωσέ εις του λουτρού το κρύα.