Kαι πάλιν, πάλιν έγγραφα και πάλιν βδελυγμίαι,
Kαι πάλιν φράσεις τυπικαί, ανούσιαι και κρύαι.
Oποίος μέγας φάκελλος κλειστός με περιμένει,
Ως έχιδνα υπό ψυχράν χιόνα κεκρυμμένη!
Kαι να τον ίδω δεν τολμώ, ουχί να τον ανοίξω·
Tον κομιστή του μ’ έρχεται κλητήρα μου να πνίξω,
Tον του Eπάρχου απεχθή διορισμόν να σχίσω,
Kαι τρέχων προς την θάλασσαν χωρίς να σταματήσω,
Mε πρώτον πλοίον να ριφθώ εις τα υγρά πεδία,
Tο Eπαρχείον παραιτών εις του λουτρού το κρύα.