έκνα Μαΐου, ἀρχηγοῦ μεγαλουργοῦ ὁπλῖται,
εἰς ἑορτὴν εὐφροσύνην συνήλθομεν καὶ πάλιν
κι’ ἐνῷ εἰς τὴν καρδίαν μας ἡδὺς παλμὸς κινεῖται,
Ἀναπολοῦμεν σώτειραν ἡμέραν καὶ μεγάλην...
Μ’ ἓν ὄνομα μεθύομεν, μ’ ἓν ὄνομα μεθύω·
τὰ κύπελλα ὑψώσατε· δι’ ὕψος θὰ προπίω!
Μή τις νομίσῃ, ἑαυτὸν ὑπόδειγμα λαμβάνων,
ὅτι ἰσχὺν θωπεύομεν μετὰ ἐπαίνων πλάνων,
καὶ πῶς τὸν οἶνόν μας σταγὼν νοθεύει κολακείας·
οὐδέποτε νοθεύεται ὁ οἶνος τῆς καρδίας...
Εἶν’ ἄκρατος καθὼς ἡμεῖς... Ἡ πρόποσίς μου, φίλοι,
ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς ἀνέρχετ’ εἰς τὰ χείλη.