Καὶ τὸ Θεὸ ποῦ θαύματα τὸ ἕνα στ’ ἄλλο ἐπάνω
χειροπιαστὰ κηρύττουνε, οἱ δύστυχοι, ἀρνιοῦνται·
αὐτοὶ δὲν βλέπουνε μὲ φῶς, ὡσὰν τοὺς ἄλλους πλάνο,
δὲν βλέπουν μὲ τριαντάφυλλα, μὲ ζέσταις δὲν γελιοῦνται...
Τὸν θέλουν μέσ’ στὴ φοῦκτά τους νὰ Τονὲ ψηλαφήσουν
κι’ ἀφοῦ Τὸν δοῦν καλά, καλά, Θεὸ νὰ Τὸν ἀφήσουν!