Ανασαίνει η μέρα αλλιώς
Καθαρός ο βυθός σαν αλήθεια
Έχει η νύχτα μερίδιο φωτός
Μια στιγμή καταργεί τη συνήθεια.

Ξεκουράζεται ο χρόνος εδώ
Πεταλούδα σε λίγο θα γίνει
Ελαφρύς, όπως κύμα μικρό
Σαν παιδί που το σπίτι του αφήνει.

Ο καθένας μια θάλασσα ορίζει
Με ναυάγια, νησιά και γοργόνες
Και μια βάρκα η καρδιά και γυρίζει
Κι όλο ψάχνει να βρει λαμπηδόνες.

Πιο πυκνή η ζωή στο κενό
Με φτερά από δάκρυα πετάει
Κι αν κρατάει κι αν ζει ένα λεπτό
Το φεγγάρι μπορεί και ακουμπάει.