Ἡ Ἀλβιὼν εἶναι ναὸς Ἀπτέρου Νίκης· κρᾶμα
πυρὸς καὶ πάγου· ἔξαλλος καὶ Σαικεσπήρου δρᾶμα·
γενέτειρα τῶν θετικῶν καὶ τῶν ἀνυποτάκτων·
τριπλῆ Ἑκάτη· ὄνειρον καὶ ἀριθμὸς καὶ Μοῦσα·
ὀνειροπόλος ἀριθμεῖ, ρεμβάζει ἀριθμοῦσα...
Χώρα τῶν ἀντιθέσεων, Σφίγξ, αἴνιγμα καλεῖται·
προσφέρει ἀνανεύουσα, καὶ δίδουσα ἀρνεῖται.
Ὤ, πᾶσά της ἀντίφασις τὴν μεγαλύνει ἔτι·
εἰς τὴν εἰκόνα θέλγητρον πᾶσα σκιὰ προσθέτει.
Πίωμεν, φίλοι, πίωμεν διὰ τὴν ἐστεμμένην
βασίλισσαν τῶν θαλασσῶν, ἥτις τὴν γῆν συστέλλει,
ἥτις ἀκόμη καὶ αὐτὴν τὴν ἀρετὴν τὴν ξένην
δὲν καταδέχεται, ἀλλὰ Βρεττανικὴν τὴν θέλει!