Νὰ βλέπῃς μέσα στὴν Ἐδὲμ καὶ μέσα στὴ χαρά της,
ὅλη τὴ γῆ στὸν οὐρανό, χωρὶς τὰ μνήματά τους·
φύσι γνωστὴ κι’ ἀγνώριστη· ὁλάκερη τὴν κτῆσι
σὲ περιβόλι ἀτέλειωτο· πλὴν δίχως κυπαρίσσι...
Γιατί δὲν κλαῖν’ ἐκεῖ ποτέ· ἄ, ὄχι· κλαῖνε, κλαῖνε,
ἀλλὰ δροσιά, χαρὰ Θεοῦ, τὰ δάκρυα ἐκεῖ τὰ λένε!