Σώπασε αγέρι αλύπητο· πουλιά, μη τραγουδάτε·
δεν σας ακούει· με τη γη αγκαλιαστά κοιμάται.
Ντροπή, ντροπή σας! Χαίρεσθε για τον συνάδελφό σας;
Πάψτε, πουλιά, κακά πουλιά, τον άσπλαχνο σκοπό σας!
Και πρώτος αποκρίθηκε ο ήλιος από πάνω:
- Βγήκα του κρύου τάφου του το χώμα να ζεστάνω·
δεν λησμονώ πως ήτανε ακτίνα μου μια μέρα
και σμίγει πεθαμμένο γιο το φως μου με πατέρα...