Εἰς τὴν ἀπέραντον σκηνὴν τοῦ κόσμου, τόσον χρόνον
οὐδεὶς εἶναι ὡς ἄλλοτε ἀντάξιος δαφνώνων·
κανένα πλέον μέτωπο φῶς δόξης δὲν χρυσόνει·
ὁ Βρεττανὸς τὴν ἀρετὴν τοῦ Γλάδστωνος ὑψόνει,
πλὴν μεγαλοφυὴς ποτὲ δὲν θὰ κληθῇ καὶ μέγας·
παρομοιάζ’ ἡ γηραιὰ τῶν ἡμερῶν μας Δύσις
μ’ ἄγριον δάσος, ἄκαρπον, μ’ οἰκίας χωρὶς στέγας
καὶ μόνον ἕνα μεταξὺ τῶν Γάλλων θ’ ἀπαντήσῃς·
ἀλλ’ ὄχι βάρδον, μάρτυρα, ἢ δόρυ Μαραθώνων·
ἀλλ’ ἰατρὸν τῶν ἀσελγῶν τραυμάτων τῆς Παφίας·
διάδημα κατάλληλον εἰς μέτωπον συγχρόνων...
Τοιαύτας ἔχει ἐξοχὰς ἡ γῆ τῆς Ἑσπερίας!
Περὶ τοῦ Οὔγγρου δὲν λαλῶ· ἐκεῖνος εἶναι ἄλλος,
δαφνῶν μεγὰλων ἡμερῶν καὶ ἄλλων χρόνων Γάλλος.