Ευλογημένο δάκρυο που χύνεσαι για Κείνον·
Του χάρου χάρε· αλμυρό νερό της Μνημοσύνης,
Όπου κρατείς αθάνατο της πίκρας μας το κρίνον,
που ζωντανεύεις τους νεκρούς κι άλλη ζωή τους δίνεις·

Αγαπημένο δάκρυο, ποτέ σου μη μ’ αφήσεις·
Αχ, μη σαν το αδέλφι μου και συ με παραιτήσεις...
Σαν σ’ έχω, έχω και αυτόν· εσύ `σαι η ζωή του·
Δεν είσαι δάκρυο εσύ αλλ’ είσαι η ψυχή Του!