Τὴν παιδική τους τὴν καρδιά στὴ χούφτα του κρατοῦσε, τὴν δρόσιζε, τὴ μύρονε μὲ μαστοργιὰ μεγάλη, τὴν ἔκαμνε ὅ, τ’ ἤθελε μὲ τὰ σοφὰ τὰ χείλη· τὰ μπουμπουκάκια ἐμύρονε τὸ φῶς πρὶν ἀνατείλῃ!! Ἀπὸ τὴν ἀριθμητικὴ μὲ μιὰ στροφὴ πηδοῦσε στὸν Πυθαγόρα, κ’ ἔπειτα σὲ δοξασμένη σμίλη· ἀπὸ τὴν κρύα Λογικὴ στὸν Ὅμηρο πετοῦσε, κ’ ἦταν τὸ μάθημα γλυκὸ σὰν τὰ γλυκά του χείλη. Καὶ τὴν ξερὴ γραμματική, τὴν γρυνιασμένη ἀκόμα, τραγοῦδι τοὺς τὴν ἔκαμνε τὸ τεχνικό του στόμα!