Συχώρεσέ με ἤθελα κ’ ἐγὼ ἕνα λουλοῦδι,
νὰ ρίξω μπρὸς στὰ πόδια Σου κ’ εὐχὴ νὰ ψιθυρίσω,
πλὴν ἡ καρδιά μου ποιητοῦ μοῦ ἔδωσε τραγοῦδι
κ’ εἰς μέραις ποῦ δὲν ἤλθανε ἀκόμη Σ’ ἀντικρύζω...
Κἂν ἂς σὲ βλέπω μὲ τὸν νοῦ στ’ ἄφθαστα χρόνι’ ἀκόμα,
γιατὶ σ’ ἐκείνους τοὺς καιροὺς θὰ μὲ σκεπάζῃ χῶμα!