Αητόπουλο είχε Μητέρα,
εις όλα πρώτη μια φορά·
Μεγάλονε χωρίς Πατέρα,
και τα μικρά του τα φτερά
τάχε κι αυτά ψαλιδωμένα
Φράγκα Νοννά, Νοννά κακή
και σε κλουβί στενό κλεισμένα
τα είχα σαν σε φυλακή...
Και τούρριχνε μεσ’ στο κλουβί του,
πότε και πότε, κάτι τι,
σαν σε ζητιάνο... κ’ η τροφή του
στον τάφο τόστελνε αυτή.
Οι πνεύμονές του μαθημένοι
εις ατελείωτο ουρανό,
αυτόν ζητούσανε κλεισμένοι
μεσ’ σε κλουβί τόσο στεγνό·
κ’ ήθελαν, ήθελαν αγέρα,
πυκνά λαγγάδια, δροσερά,
ήλιο το μάτι του και μέρα
κι’ άστρα τα δύο του τα φτερά...