Μέσα στης Αθήνας την πλήξη
σαν ψαράκι σπαρταρώ
άνοιξε λοιπόν να φυσήξει
αεράκι δροσερό.

Ό,τι φανταστώ με το νου μου
το περνάω γι’ αληθινό
μα στο ρετιρέ τ’ ουρανού μου
έχω εσένα θυρωρό.

Είσαι
ο πορτιέρης της καρδιάς μου
το κλειδί κρατάς εσύ
αγαπούλα μου χρυσή.
Επιμένω πως είσαι
ο πορτιέρης της καρδιάς μου
το κλειδί κρατάς εσύ
αγαπούλα μου χρυσή.

Όλοι σουλατσάρουν στη σάλα
μα εγώ στήνω το τσαρδί
στο φωταγωγό και στη σκάλα
σαν μωρό παιδί πω πω τι μου `χεις κάνει.

Νιώθω φασουλής και γελοίος
άτονος και φάλτσος ντιζέρ
κόβεται το ρεύμα τελείως
κι έχω αποκλειστεί στ’ ασανσέρ.

Είσαι
ο πορτιέρης της καρδιάς μου
το κλειδί κρατάς εσύ
αγαπούλα μου χρυσή.
Επιμένω πως είσαι
ο πορτιέρης της καρδιάς μου
το κλειδί κρατάς εσύ
αγαπούλα μου χρυσή.