Κι ύστερα θα πεις:
Μαύρη κηλίδα στην ψυχή σου θα ξαναεκτυπωθεί;
Με περισσή προθυμία σαν γυρίζεις
ξανά και ξανά
προς άγραν πενταρών
θα τείνει η ράχη
για να συντριφτούν τα πλευρά του σκονισμένου σου νου
σαν έρωτας που προσηλούται
στην αντικρινή σου ζωή
κι ασφυκτιά σαν στέρνο
που ο πόθος σκεπάζει
ανάμνηση βασανισμένη
μάταιο ορμέμφυτο...