Ίωνες κι Αχαιοί πάτησαν τα χώματά σου
στήνοντας ανάμεσά τους πόλεμο ανελέητο.
Ιερά και θεοί Έλληνες κι Ανατολίτες
σε στόλισαν γη της Αιγιαλείας,
σαν την Ήρα και την Ίσιδα, την όμορφη Αιγύπτια θεά
ή τον Ποσειδώνα τον άγριο που η τρίαινα του
πρόβαλλε πάνω απ’ το κύμα,
σύμβολο κι αυτή της δύναμής του
στη γη της Ελίκης.
Χώματα που τα διαφέντεψαν βασιλιάδες δυνατοί
σαν τον Αιγιαλέα το μυθικό ή τον Άρατο
και που γεννοβολάνε χιλιάδες χρόνια τώρα
τους καρπούς των αμπελιών και της ελιάς
χώματα που ανάθρεψαν και γέννησαν
γυναίκες με μάτια αμυγδαλόσχημα
κι άντρες δυνατούς σα θεριά
όπως το θείο Αντρέα και το Χωμενίδη
ή το Σολιώτη ή ποιητές που τραγούδησαν
τον Έρωτα σαν τον Περεσιάδη.
Χώματα ιερά, ατέλειωτη παρακαταθήκη
της ψυχής μου!