Οφείλεις λοιπόν,
- μη όχι άρνηση,
μη, πώς το λες; -
αυταπάρνηση.
Αυτό,
αυτό κρίνεται,
ο λόγος κρίνεται,
η σιωπή,
- η επανάσταση του βλέμματος στη δυναστεία του χρόνου -
αυτό κρίνεται στη ζωή,
στον έρωτα,
η σιωπή.
Τι να κρύψεις λοιπόν;
Τη σιωπή;
Το πασιφανές;
Κι από ποιον;
Τα μάτια να κρύψεις;
Μόνο κλειστά,
μόνο κλειστά,
τα μάτια αντιδρούν
- όχι πάντα -
και ψεύδονται,
ασυστόλως τα μάτια ψεύδονται,
με τους εφιάλτες των δακρύων να προδίδουν το όνειρο,
την πεμπτουσία της αγάπης,
- βελούδινη μαρμαρυγή στο χνούδι του απείρου -.
Οφείλεις λοιπόν,
να διασώσεις
το όνειρο.