Κι έρχεται
εκείνη η στιγμή
που κουράζεσαι να
ζεις με όνειρα...
Που λαχταράς
έστω μισό
από ένα όνειρο
να γίνει πραγματικότητα...
πώς να ζεις χωρίς ζωή;;;
Από που να πιαστείς
και πώς να συνεχίσεις;;
πόσο θα αντέξεις
στο παιχνίδι της φαντασίας;;
Πώς θα γευθείς
τις αισθήσεις
δίχως φιλί
και δίχως χάδι;;
Δίχως τη λάμψη
από τη φλόγα
των ματιών σου
στο σκοτάδι;;
Κι εάν επέλεξα
να σε ονειρεύομαι
είναι γιατί ακόμη ελπίζω
στην πραγματοποίηση
του μισού ονείρου....
Ίσως τότε....Ίσως...
Ίσως τότε συνειδητοποιήσεις
τι είσαι για μένα.....