Στην πατρίδα μου νυχτώνει
και στους κήπους έν’ αηδόνι
δεν απόμεινε
στους ανέμους και στα βράχια
το κορίτσι με τα στάχυα
τι ν’ απόγινε.

Στην πατρίδα μου νυχτώνει
κι ο λακές απ’ την οθόνη
βγάζει κήρυγμα
τα σεβάσματα στον ψεύτη
στο ληστή, στο θεομπαίχτη
το προσκύνημα.

Στην πατρίδα μου νυχτώνει
καταχνιά και μαύρο χιόνι
μέσ’ στα βλέμματα.
Το κορίτσι με τ’ αστέρια
ποιοι το διώξαν με μαχαίρια
κι αναθέματα.