Την τελευταία φορά που αρρώστησε
κι έκαμε δεκαπέντε μέρες ν’ αποθεραπευτεί
και άλλες τόσες ν’ αναρρώσει
το πρωινό π’ άνοιξε το παράθυρο
να χαιρετήσει την πρώτη καινούρια του μέρα
συνέλαβε τον εαυτό του να χαμογελά με ικανοποίηση, γιατί
όλο αυτό το διάστημα ούτε καν διανοήθηκε
να καπνίσει ένα τσιγάρο
να ζητήσει ένα καφέ
να κάνει πονηρές σκέψεις
ν’ ακούσει ειδήσεις
εκείνο όμως που του άρεσε περισσότερο
είναι που ένα μήνα τώρα ούτε με το μικροσκόπιο
δε θα του έβρισκαν το παραμικρό
μικρόβιο της ποίησης.

Κι αφού κάθισε στο γραφείο του
κι ήπιε την πρώτη γουλιά αχνιστό καφέ
άναψε το πρώτο τσιγάρο
και πήρε την πέννα στο χέρι.