Μες στου μυαλού του τη σιωπή
ψάχνει με απόγνωση να βρει
λίγη χαρά στα περασμένα!

Μόνος μια ολάκερη ζωή
με συντροφιά μοναδική
βήματα ξένα!

Σέρνει τα πόδια του με ακεφιά
στα μονοπάτια που οδηγούν
στη μοναξιά του...

Στα σκαλοπάτια η ερημιά
κάνει ν’ ακούγονται βαριά
τα βήματά του!

Βάζει στην πόρτα το κλειδί.
μες στην καρδιά του μια πληγή
άφησε ο Χρόνος!

Μες στου σπιτιού του τη γωνιά
θα `ναι, όταν θα `ρθει το πρωί
και πάλι μόνος!