Σε ένα συρτάρι ξύλινο μες του μυαλού τα υπόγεια,
σαν μέσα σε κάποιο φέρετρο κοιμάται κάποιο γράμμα.
Από αίμα έχει ποτιστεί, από θλίψη και από ψέμα,
η σκόνη γύρω του μοιάζει με άσπρα ρόδα
που τυλίγονται από του ερέβους τα χλωμιασμένα φώτα,
μια προσευχή στέλνει μακριά σε εκείνους που θα ακούσουν
και την ψυχή τους θα λούσουν με αλήθεια και γαλήνη.
Φρίκη, φρίκη όμως κυβερνά τα τρίσβαθα του κόσμου,
και κάποιος εκεί έξω τη ζωή του σαν άστρο θα φωτίσει
και μετά μέσα στα αβαθή χάη θα την αφανίσει.