Έχω στο αίμα μου την περιπλάνηση
σε δρόμους άγνωστους τα βράδια χάνομαι
υγρό το βλέμμα μου απ’ την ανάμνηση
Σα να `μαι εξόριστος στη γη αισθάνομαι.

Ντύσου τον άνεμο να ταξιδέψουμε
καρδιά που ήξερες μόνο να δίνεσαι
σ’ αυτά τα είδωλα να μην πιστέψουμε
βορά στο ψέμα τους καρδιά μη γίνεσαι.

Έχω στα χείλια μου τραγούδια ανείπωτα
παλιά μου τραύματα που δε γιατρεύονται
σ’ αυτή την έρημο δε βρήκαν τίποτα
εκείνοι που `μαθαν να ονειρεύονται.