Στην ησυχία,
στο σιωπηλό δάσος,
μέσα στο πανηγύρι των χρωμάτων,
το θρόισμα των φύλλων
στο ξύπνημα της αύρας,
ήταν ο τρόμος των πουλιών.

Του αηδονιού το γλυκόλαλο τραγούδι
κοντά στο γλυκοχάραμα,
μέσ’ στου κισσού τα φύλλα,
ήταν το μήνυμα ζωής κι αγάπης.
Ήταν ο τρόμος της πεταλούδας
με τα πολύχρωμα φτερά.

Στους κρότους του πολέμου
και τις βροντές, στο θάνατο της Ειρήνης,
η λάμψη των πυρηνικών εκρήξεων,
θα `ναι ο τρόμος των ανθρώπινων όπλων.
Θα `ναι ο τρόμος των ανθρώπων.
Θα `ναι ο θάνατος της ζωής.
Συμβατικές ισορροπίες της εξέλιξης.