Εντάξει Δημήτριε, πλούτισες από εργολαβίες
η αξιαγάπητη συμβία σου από μεσολαβήσεις.

Μα ήταν ανάγκη να μας επιδειχθείς στο δείπνο
με τα λινά τραπεζομάνδηλα τ’ ακριβά τα ψάρια.

Ο αρχιτρίκλινος πίσω μου σαν Χάρος
ούτε να πιω μπορώ φοβάμαι μη λερώσω.
Χάθηκαν τα λουκάνικα τα γλυκάδια οι πανσέτες
ν’ ανασκουμπωθούμε, να πιούμε το σκασμό.

Πάλι καλά που η συμβία σου δεν επέβαλε
σάνδαλα να φορέσουμε, χλαμύδες και στεφάνους.