Ποιο βαρύ δάχτυλο, ποιου θεού
όρισε τον τόπο, το σημάδι
κι εσάς τους μέσα, τους έξω
κάρφωσ’ εδώ, έστησ’ εκεί
δε μελετώ.

Ποια βροντερή φωνή, ποιου χρησμού
έταξ’ απέραντα στη μοίρα
εσείς να συγγραφήτε
ξένοι ή κοντινοί
δεν τον ρωτώ.

Εσάς των κάστρων μαχητές
τόξα και βέλη στις επάλξεις
κρίση κι ευθύνη, που
σύγκορμα τ’ απόλυτα ζητάτε
εσάς συλλογιέμαι.

Ποιοι νόμοι, ποιών θεών
σε σας δικαίωση θα δώσουν
όταν μ’ εκπτώσεις κι ευκαιρίες
δικαιολογήτε μια φυγή
ίσως για λύση.

Συφοριασμένοι.
Για σας θρηνώ.