Μαγεμένη απ’ αστέρια τριγυρίζω
στης παλιάς της πολιτείας τις σκιές
μες στην άδεια μου την τσέπη κουδουνίζω
δυο αγάπες σαν τα κέρματα παλιές

Και τα φώτα τ’ ουρανού που με κοιτάζουν
σαν αστρόσκονη στην έρημη σιωπή
και οι σκέψεις μου βαρκούλες που βουλιάζουν
στο ταξίδι της παντέρημης ψυχής

Μαγεμένη με τυλίγει το σκοτάδι
και δεν έχει γυρισμό για τη χαρά
μ’ άδειο βλέμμα που μου χάρισε το χάδι
της βουβής και μεταξένιας μοναξιάς

Μαγεμένη θα γυρίσω την αυγούλα
να σου πω μια ιστορία θλιβερή
για ανθρώπους που ζητάνε την ψυχή σου
για θεριά που σου μαραίνουν τη ζωή