Κι αν παγώνουν τα χέρια αδειανά
στου χειμώνα το βράδυ
μη φοβάσαι ο χρόνος γυρνά
δες το πρώτο σημάδι.

Σα φλογίτσα που λάμπει αχνά
έρχεται η άνοιξη
με το φως της μπουκάρει στον Άδη
και μέρα γεννά.

Χιόνια σκοτάδια λιώνουν στις πλάτες μας
λύνονται μάγια,
ξυπνάει το σώμα και ζητά
ήρεμα χάδια.
Με τις αγάπες μας λίγα κουράγια
και τα μάτια ανοιχτά.

Απ’ το Μάρτη θα ‘ρθουν τα πουλιά
τις φωλιές τους να χτίσουν
στου Απρίλη την τριανταφυλλιά
ελπίδες θ’ ανθίσουν.

Πως ετούτη την Πρωτομαγιά
τούτη την άνοιξη
μ’ ένα κόκκινο ρούχο θα ντύσουν
την κρύα καρδιά.

Χιόνια σκοτάδια λιώνουν στις πλάτες μας
λύνονται μάγια, ξυπνάει το σώμα
και ζητά ήρεμα χάδια.
Με τις αγάπες μας λίγα κουράγια
και τα μάτια ανοιχτά.