Η φωτιά αφυπνίζει το δάσος
Τους κορμούς τις καρδιές τα χέρια τα φύλλα
Η ευτυχία σε μια μόνη ανθοδέσμη
Συγκεχυμένη αίθρια μειλίχια ζαχαρωμένη
Είναι ολόκληρο δάσος φίλων
Πού αθροίζεται στις πράσινες πηγές
Ήλιου λαμπρού του φλεγόμενου ξύλου.

Ο Γκαρθία Λόρκα οδηγήθηκε στο θάνατο

Σπίτι ενός μόνο λόγου
Και χειλιών ενωμένων για να ζήσουν
Ένας μικρούλης δίχως δάκρυα
Στις κόρες των ματιών του από νερό χαμένο
Το φως του μέλλοντος
Σταγόνα τη σταγόνα γεμίζει τον άνθρωπο
Ως τα διάφανα βλέφαρα.

Ο Σαιντ - Πωλ - Ρου εκτελέστηκε
Η κόρη του βασανίστηκε.

Πολιτεία παγωμένη σ’ απαράλλαχτες γωνιές

Όπου ονειρεύομαι ώριμα φρούτα
Της γης και τ ουρανού ολάκαιρου
Σαν αποκαλυμμένες παρθένες
Σ’ ένα ατέλειωτο παιχνίδι
Πέτρες ξερές τοίχοι χωρίς ηχώ
Σας ξεγλιστρώ μ’ ένα χαμόγελο

Ο Ντεκούρ θανατώθηκε.