Είπε πως όλοι μας είμαστε
τα ορφανά της φαντασίας.
Πως η κόλαση αρχίζει
εκεί που η γλώσσα εξαντλεί τα όριά της,
όχι στις πράξεις και τις παραλείψεις μας -
κι άρα ποιος θα δίκαζε ποιον;

Η δίκη αναβλήθηκε επ’ αόριστον,
όμως ο πρόεδρος του δικαστηρίου έμεινε στη θέση του -
μια χάρτινη εικόνα κολημμένη στον τοίχο.

Βγαίνοντας απ’ την αίθουσα
ο κατηγορούμενος στράφηκε
και κοίταξε για τελευταία φορά τους ενόρκους.
Ύστερα είπε δυνατά:

"Εμπρός λοιπόν,
για ένα μέλλον αλγεβρικό
γεμάτο ρουνικά σύμβολα,
λουτρά αίματος
κι ορφανές ιδέες".