Στα γόνατα η νιότη στα γόνατα η οργή
Η προσβολή ματώνει απειλή ερειπώνει
Τα πείσματα δεν έχουνε πια το στέμμα τους οι τρελοί
Ζουν υπομονετικά στη χώρα των πάντων.

Και το μονοπάτι του θανάτου επικίνδυνου φράχτηκε
Από κηδείες εξαίσιες
Ο τρόμος γυαλίστηκε η μιζέρια έχει τις χάρες της
Κι ο έρωτας έτοιμος να γελάσει κατάμουτρα στους αθώους παχύσαρκους.

Χαρές φυσικές στοιχεία εν μουσική
Παρθενίες από λάσπη πιθήκων τεχνάσματα
Σεβάσμια κούραση αξιότιμη ασκήμια
Απασχολήσεις εύγεστες η λήθη που τρέφεται
Η οδύνη είν’ εδώ κατά τύχη
Κι εμείς το χώμα τα πάντα που πάνω του χτίστηκαν
Κι εμείς παντού
Όπου ο ουρανός ανατέλλει τους άλλους

Παντού όπου η άρνηση της ζωής είναι άχρηστη.