Κανέναν δε γνωρίζεις
Ξέρεις μονάχα κάποιους δρόμους
λόφους, εξώπορτες κι εστιατόρια
Οι σερβιτόρες έχουν αλλάξει πια

Εμένα δε με ξέρεις
με κάνει ευτυχισμένο το φθινόπωρο
τα φύλλα οι κόκκινες φούστες
το κάθε τι που γύρω μου κινείται

Σε μπάζω σ’ ένα τοίχο από μάρμαρο
κάποια καινούργια τράπεζα
Έτρεχε το αίμα από το στόμα σου
Δε έμαθες μήτε τις εποχές να ξεχωρίζεις