Μέσ' στα γραφεία οι πόρτες χτυπούν,
άνθρωποι τρέχουν και μετράνε χίλιες σκέψεις,
πάνω σε χάρτες με φούρια κοιτούν,
φτύνουν στο χώμα και παλεύουν με τις λέξεις.

Κλείστηκε απ' την πόλη ο ήλιος μακριά,
γυαλιά και τσιμέντα τον διώξαν ψηλά,
πύργοι με μπετόν και σκόνη
άνοιξαν τάφο μέσ' στην πόλη,
γύρω ανθρωπάκια μιλούν, ανθρωπάκια γελούν.

Πάνω στους δρόμους, τυφλά οδηγούν
τις μηχανές τους οι άντρες κι οι γυναίκες,
δίχως φωνές τα παιδιά περπατούν,
νούμερα παίζουν που βγάζουν απ' τις τσέπες.

Κλείστηκε απ' την πόλη ο ήλιος μακριά,
γυαλιά και τσιμέντα τον διώξαν ψηλά,
πύργοι με μπετόν και σκόνη
άνοιξαν τάφο μέσ' στην πόλη,
γύρω ανθρωπάκια μιλούν, ανθρωπάκια γελούν.

Στο σταυροδρόμι ο κόσμος κοιτά
ένα φανάρι, θ' ανάψει ή θα σβήσει,
μα την καρδιά του ποτέ δεν ρωτά
αν τώρα θέλει κι αυτή λίγο να ζήσει.

Κλείστηκε απ' την πόλη ο ήλιος μακριά,
γυαλιά και τσιμέντα τον διώξαν ψηλά,
πύργοι με μπετόν και σκόνη
άνοιξαν τάφο μέσ' στην πόλη,
γύρω ανθρωπάκια μιλούν, ανθρωπάκια γελούν,
πύργοι με μπετόν και σκόνη
άνοιξαν τάφο μέσ' στην πόλη,
γύρω ανθρωπάκια μιλούν, ανθρωπάκια γελούν.