Στη σκηνή τ' ανθρωπάκι φερμένο,
με τα κόλπα του μάγου απορεί
και την λύση τους ψάχνει να βρει.

Λίγο πέρα, μετρά, λυπημένο,
τις δεκάρες του, ένα παιδί,
δεν του φτάνουν τον μάγο να δει.

Μάγε, να μπορούσες
και τον κόσμο μας ν' αλλάξεις,
μάγε, να μπορούσες
την ζωή μας να την φτιάξεις. ( χ2 )

Τα μανίκια του μάγου γεννάνε
περιστέρια και άσπρους λαγούς
που γεμίζουν χαρά τους μικρούς.

Στις γωνιές, οι τυφλοί τραγουδάνε,
των ανθρώπων το βλέμμα ζητούν,
συντροφιά στο σκοτάδι να βρουν.

Μάγε, να μπορούσες
και τον κόσμο μας ν' αλλάξεις,
μάγε, να μπορούσες
την ζωή μας να την φτιάξεις. ( χ2 )