Πριν όχλος και στρατιώτες
τώρα καρφιά σκούζουν,
αντιδρούν στην αποκαθήλωση
-σταυρωτή κάρφωσες με πείσμα
το κορμί με τον θάνατο.

Εκείνου δεν του έσπασαν τα κόκαλα,
φίλοι και συγγενείς τον έκλαιγαν.

Άκουσα πως ήταν μαχητής
που πολεμούσε με το βλέμμα και τα λόγια,
πως είχε σφίξει την καρδιά γροθιά,
πως δεν εξαγοράζονταν,
πως είχε αξιοπρέπεια,
πως είχε κάνει τη συνείδησή του ουρανό
κι εκεί πετώντας άκουγε τον Θεό του.

Χίλιοι λόγοι
για να σε σταυρώσουν.

Δε θέλω να κοιτάζω τις τρύπες απ’ τα καρφιά...
Το μέτωπο τραυματισμένο από αγκάθια,
κάτω από το στήθος λόγχη και μίσος
άφησαν ανοιχτή πληγή,

Έσκυψα πάνω του,
στα χείλη μου
αίμα, ιδρώτας και βροχή.

Σας παρακαλώ,
πριν τον τυλίξετε
με το άσπρο σεντόνι,
να του αφήσω στο στήθος για μετάλλιο
ένα χρυσό διπλό πελέκι
που το είχα φυλαχτό.

Σας παρακαλώ,
κρύψτε τα τρύπια του μέλη
τα φοβάμαι.

Λίγο πιο πέρα σταυρώσανε και τον πατέρα μου,
εκείνος δείλιασε, ντράπηκε,
μου φώναζε: -"Μην έρθεις εκεί πάνω"
τώρα θα σαλεύει το λασπωμένο του κουφάρι
καθώς το κάρο θα πέφτει σε λακκούβες.