Τη νύχτα, στο χωριό,
η σιωπή σκλήρυνε τις σκιές.
Βουβές μορφές στο δωμάτιο
πάσχιζαν ν’ αντιφεγγίσουν
στο χλωμό φως,
ζαλισμένες απ’ τις μυρωδιές
της ξυλόσομπας
και της γκαζόλαμπας.

Ύστερα όλα έρχονταν
να στριμωχτούν στα όνειρά μου.

Η κάπνα στο λαμπόγυαλο,
απομεινάρι της σκοτεινιάς,
έδειχνε στο φως του πρωινού
πως σιγοκάηκε η γαλήνη.