Σκοτείνιασε ξανά κι η μοναξιά με τύλιξε
Σε σένα ξαναγύρισε ο χρόνος που μακριά σου δεν περνά
Και με πονάει και δεν περνάει ετούτη η βραδιά

Σε ξανασκέφτηκα κι απ’ το μυαλό μου πέρασαν πολλά
Λόγια σου ψεύτικα που μέχρι τώρα πλήρωσα ακριβά
Σε ξανασκέφτηκα και στη ματιά μου ξέσπασε βροχή
Που σ’ εμπιστεύτηκα μα έχω προδοθεί

Και τα `βαλα με μένα που πίστεψα σε σένα και πόνεσα
Ακόμα μια φορά
Που σ’ άφησε η καρδιά μου να πάρεις τα φτερά μου
Για να πετάς ψηλά
Και τα `βαλα με μένα που πίστεψε σε σένα
Μ’ αυτό που με πονάει πιο πολύ
Είναι γιατί ακόμα απ’ το δικό σου στόμα μου λείπει
Ένα φιλί

Η νύχτα δεν περνά κι η πίκρα σου μεγάλωσε
Και την καρδιά μου μάτωσε η σκέψη άλλον πως φιλάς
Και υποφέρω γιατί το ξέρω πως πια δε μ’ αγαπάς