Έξω δεν μπορεί μια δέσμια στου κόσμου τη βιτρίνα
Παρασκευές και Σάββατα, τέσσερα σ' ένα μήνα
και μέσα εκεί που χάνεσαι, πετάς σ' άλλους χειμώνες,
μέσ' στο γυμνό το σώμα σου θα ζούσα δυο αιώνες.

Στης Ευρώπης τα νερά που το σώμα σου κοιμάται,
δακρυσμένα μάτια κλαίνε και τον έρωτά μας καίνε. ( χ2 )

Ήταν πρωί που έσβησες μέσ' στου Θεού τη μοίρα,
της δαγκωνιάς το φίλημα στα δυο μου χείλη πήρα,
ο κόσμος είναι μπέρδεμμα, μια σύγχρονη σειρήνα
κι εγώ ψυχή που μέσα σου γεννιόμουν κάθε μήνα.

Στης Ευρώπης τα νερά που το σώμα σου κοιμάται,
δακρυσμένα μάτια κλαίνε και τον έρωτά μας καίνε. ( χ4 )